Üç varlık var varlıkların içinde
Okul ile çocuk birde öğretmen
Her üçü de güzel aynı biçimde
Okul ile çocuk birde öğretmen
Biri bahçelerde kokan gül gibi
..
Çocukluğumda Mardin’in Teker mahallesinde Mahmut Türk i zade namında olan atalarımın oturdukları tarihi,eski bir ev,üst tarafında sinsel camii adı altında bir mescit ve o mescidin girişinde,Dedem tarafından 1900 yılında ‘ya mübarek akma’demesiyle mucize göstererek,suyunu kestiği bir çeşme vardı.O yıllarda evlerde çamaşır,bulaşık işleri,evlerdeki kuyularda biriktirilen yağmur suları ile yapılırdı. Abdest ve içme suyu, her mahalledeki tabii çeşmelerden sağlanırdı. Abdest ve içme suyu, her mahalledeki tabii çeşmelerden sağlanırdı. Mardin Şehrine 1950 yılında belediyece su verildi.Parası olan evine şehir suyu bağlattı. fakirler yine çeşmeden sularını almaya devam etti
ler. Dedemlerin evinde,genç yaşta dul kalan büyük yengemiz çocukları ile yaşıyordu.amca çocukları bazen bir araya gelirdik.onlar bize gelirdi.
Biz giderdik .çeşmeden su almaya beraberce giderdik.O mahallede Ulu cami hamamı vardı.Bu hamamın Külhanında,devamlı haki renkli asker kaputu,asker,paltosu giyen kısa boylu tıknazca bir adam görürdük.Adı Kasım’dı.Onu Kasımo diye çağırır kızdırırlardı.Fakat hiç kimseye zarar verdiğini duymadım. Görmedim. Anlattıklarına göre, Onu Elazığ Akıl hastanesine götürmüşler.orada kalsın bakılsın diye.Müşahede altına alınmış,doktoru ona Kasım bir elek vererek, suyu elemesini söylemiş başla.birazdan gelir bakarım.demesine kalmadan. Doktor bek. Su elenir mi? Ben deli miyim? Demiş.orada kalmış.mı taburcu mu edilmiş bilemiyorum...Ben 1954 te Konya Kız öğretmen okuluna yatılı girdim. Kurtalan treni ile 60 saatte D.bakır’ dan Konya’ya ulaşabiliyorduk. Kurtalan Treni 1 kulübe bile olsa posta alıp vermek için dururdu.ama her şeye rağmen,okumaya gittiğim için yol beni sıkmıyordu. .okumayı seviyordum. öğretmen olup geldiğim zaman, Kasımo ’yu görmedim. Ona ne olduğunu bile sormak aklıma gelmemişti.Akıl hastanesinde öldüğünü sonradan öğrendim. 07-01-2011.İzmir
Vehbiye Yersel
CEVDO –Cevdet Baba-
Cevdet’in ablası babamlarda kiracı idi.3 katlı olan babamgilin 1.katında ablam,2.katında Cevdet’in ablası oturuyordu.3.katta babamlar oturuyordu.Kiracı Atiye teyzenin erkek kardeşi olduğunu,ablasına geldiği zaman anladık.Mardin sokaklarında dolaşır,hiç kimseyle konuşmaz
Kendi halinde uzun boylu, dağ gibi adamdı.Saflığından olacak herhalde,sokak çocukları ona sataşır,cevdo,cevdo diye seslenirlerdi.Daha sonra onda ne gördüklerini bilemem asabiye doktoruna Elazığa götürmüş muayane ettirmişler.bir müddet orada kalmış.tedavi görmüş.Hastaneden çıkınca Elazığ’ı sevmiş,Mardin’e dönmek istememiş.Bir gün çarşıda dolaşırken,bir kadının bakkaldan bir bakraç yoğurt aldığını görmüş.Kadına bu yoğurdu alma,yerine koy,başkasını al demişse de kadın onu dinlememiş.almış yoğurdu evinin yolunu tutmuş,Cevdet onu takip ediyormuş,Tam evinin önüne gelince,bakmış çaresi yok,kadının elindeki bakracı kaptığı gibi yere dökmüş.yoğurdun içinden çöreklenmiş bir yılan çıkmış.başına toplananlar şaşırmışlar.kadın deli diye korktuğu Cevdet’in deli değil de,bir veli olduğunu ağlıyarak herkese anlatmış.ve Bunu bana anlatan İzmir de çalışan Elazığlı edebiyat öğretmen aile dostumuz, Nurettin Pars Beyefendidir.Elazığda ona büyük bir mezar yapılmış.Üzerine de CEVDET BABA.Mardinin delisi,Elazığın velisi….yazılı imiş. 2002
Vehbiye yersel.
..
Cehaletle savaşan
Çocuk ile barışan
Sevgi ile yarışan
Öğretmendir Öğretmen
Tahtalara kaldıran
Temiz nefes aldıran
Cehalete saldıran
..
En güçlüsüyse sınıfının öğretmen*
Ondan güçlüsü Tanrı'dır onu gözeten
Gücünü kötüye kullanan kim olsa
Denilecek 'cehennemden haydi yer beğen'
19.01.2004 15.26
..
GÜLDÜR ÖĞRETMEN
Aydınlığa çıkmak için, derinden,
Hedefe atılan, oktur öğretmen.
Her zaman, her yerde, en önde gelen,
Daima yediren, tok dur öğretmen.
..
bana yavrum diyecek
tüm herşeyi bilecek
oğlu gibi sevecek
öğretmen arıyorum
anam babam olacak
bol sorular soracak
..
Öğretmen ressamdır
Bilgisiyle boyar güzelleştirir,
Birazda mimardır
Çizer böler izelleştirir
Öğretmen müzisyendir
Lugatıyla ezgileştirir..
Öğretmen öğretmendir
..
Diken bahçesinde,
Güller yetiştiren
Bir eldir öğretmen.
Toplumdaki kötülükleri
Alıp da götüren
Bir seldir öğretmen.
Güzel kokuları
..
Verilen, maaşı alan,
Ne uzayan, ne kısalan.
Yan gelire, mecbur kalan,
Sen öğretmen, değil misin?
Çocukları avutursun,
Yerlerine oturtursun.
..
ben öğretmen olmalıyım
mademki ışık vermez dibine mum
ben öğretmen olup ışımalıyım
birileri ihtiyaç duyuyorsa karanlıktan kurtulmak için
yanmak gerekiyorsa ışık için
ben öğretmen olmalıyım
..
Çevremdeki herşeyin sıradanlaşmaya başladığını fark ettiğimde büyüdüğümü anladım. Çocukken her şey farklı gelirdi bana. Ota, boka, çiçeğe, uçağa, babamın çakmağına, kerpiç evimizin toprak damına... Her şeye şaşırır, hayretle bakar, bitmeyen sorularla etrafımda kim varsa bunaltırdım. Allah babamdan da mı büyük diye sormuştum bir keresinde dayıma, sanıyorum dört ya da beş yaşındaydım. Düşünün artık manyaklığımın boyutunu. O gün öyle asıldı ki Halil dayım kulaklarıma, acıyla birlikte bir şeyi çok iyi öğrendim. Her soru, her yerde, herkese sorulmaz. Daha az soru sormaya başladım o andan sonra, ama merakım ve şaşkınlığım hiç azalmadı. Okul girince hayatıma, sorularımın muhatabını buldum diye sevindim çocuk aklıma. Her şeyi bildiğini zannettiğim bir öğretmenim vardı artık. Ama ikinci haftada o da elimde patladı. Onun istediği soru soran değil, konuşmayıp tahtadaki aptal çizgileri sessizce defterine geçiren aptal bir maruldu. İstediğini verdim ben de, mecbur kalmadıkça sınıfta ağzımı bile açmamaya çalıştım. Düzen kurtuldu, tehlikeli sorularımla öğretmenimin ve sınıf arkadaşlarımın zamanını çalmam engellendi. Yaşasın eğitim..
Sonra başka okullarda, başka şehirlerde hep aynı şeyi yaşadım. Boyum biraz uzadı, biraz kilo aldım ve hep şu lafı duydum. Çok konuşma. Çok soru sorma! Ve ilahi tecelliye bakın ki, hayat başka bir bok olamayacağıma karar verip beni de öğretmen yaptı sonunda. Sırf bunun için bile oturup ağlasam yeridir. Bütün eğitim hayatın boyunca okuldan nefret et, sonra kalk öğretmen ol. Neyse, o sonraki mevzu. Üniversite mezunu bir öğretmen olarak kısa dönem yaptığım askerlikte bile sorularım yüzünden dayak yemeyi becerebildim. Üç bin kişinin ortasında, Tümgeneral N. Çakır, neden sabah beşte kalkıyoruz diye kendi kendime mırıldandığımı duyup, tekme tokat girişti bana. Koskoca general lan! Ben olsam allahın onbaşısıyla muhatap bile olmam. Ama o oldu. Ağzımı burnumu dağıttı resmen..
Şimdi insanlar bana soruyor ara sıra. Neden bu kadar pisliğe, haksızlığıa, yolsuzluğa şaşırmıyorsun, sorgulamıyorsun diye. Şaşırmam kardeşim, soru da sormam, sorgulamam da. Dayımdan, babamdan, öğretmenlerimden, komutanımdan, polisten ittifakla aynı şeyi duydum ben. Çok konuşma, çok soru sorma! Peki dayıcığım, peki öğretmenim, peki komutanım. Susarım ben de. Kitaplarımı okur, oyuncaklarımla oynar, olup biten her şeye içimden şaşırır ve dışımdan da derim ki. Bana ne ulan ne bok yiyorsa yesin herkes!
..
24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜ
Eğitim emektarı, çocukların neferi
Bilginin sağanağı, bulunmaz asla eşi
Umudun ışığında geleceğin seheri
Sabırla harf harf dokur kültür denen ateşi
Gönüllerin baş tacı, sonsuzluğun Güneşi.
..
ÖĞRETMEN
Köy, kasaba, şehir, demez yaşarsın
Şüpheleri yener, güven saglarsın
Gerçeği yıktırmaz, sahip çkarsın
Cehalet satana, korku öğretmen
Sözleri büyülü, ruhları kaplar
..
‘Yaşamadı’ yazın, mezar taşına,
Akıl başta olur; bakma yaşına.
Cehlin kalesini,yıkıp başına,
Ezeceğim diye,öğretmen oldum…
Hürriyet ilkemdir; kayıtta,şartta.
Esaret genleri,bulunmaz kurtta.
..
İçimizden Biri
Öğrendim ki Erzurum’a tayinim çıkmış,
Orasını da Sarıoğlan gibi, sandı öğretmen.
Büyük bir sevinçle, heyecan ile
Erzurum trenine bindi öğretmen.
Tekman İlçesi’nin Gökoğlan Köyü,
Her konakta içerim, kırtlama çayı,
..
Cehalete savaş açan korkusuz.
Karanlığa ışık, kudret öğretmen.
Her çağın rehberi, roketteki hız.
Hüneri sayılmaz şöhret öğretmen.
Beyinlere ışık, doğa yeşili.
İlim irfan çizer hep tebeşiri.
..
Ellerinden öpmemiz gerekiyor,
Öğretmen güldür ona gül verelim.
Okuyun bize adam olun diyor,
Öğretmen güldür ona gül verelim.
Sınıfa girer dersini anlatır,
Okumayı öğretir satır satır.
..
Hem tarlada, hem çayırda
Orda öğretmen sesi var
Yapılacak tüm hayırda
Orda öğretmen sesi var
Bilgiye bilgiyi katmak
Alış-veriş yapıp satmak
..
SİVAS ALPARSLAN İLKÖĞRETİM MEZUNLARINA
Ana, baba, öğretmen
Öğretendir, öğretmen
Bilen öğretmelidir
Nerde yazar öğretmen?
..
Oku diyor; ilk önce emir vermiş Yaradan.
Öğüt var hepimize Peygamber'den,Ata'dan.
Haydi! Davran evladım ol çalış,değil yatan.
Eller aya giderken,sor kaldık niye yayan.
Ülkem için önemli mesele nedir dersen?
Elbet eğitim denir,cevap gelir herkesten.
..
Ders çok, konu da çok! Ancak okuma- yazma ve yazarlık dersi çok daha önemli bir şey! Çocukları okumaya- yazmaya alıştıracaksınız, okuyacaklar, yazacaklar ve "Kalem kılıçtan keskindir" sözünü uygulayacaklar; " Beşikten mezara kadar okumanın" farkına varacaklar. Okumayı bir Türk'ü kabul edecekler!
Yozgat Merkez Ağahefendi İlköğretim Okulu yöneticilerinin misafiri olduk. öğretmen arkadaşlarımız bizi okullarına davet ettiler: " Yazarlarla öğrencileri- Okur'ları buluşturuyoruz" projesi kapsamında öğrencilerle bir sohbet yapmamızı istediler.
Bu davet üzerine Yozgat Şairler ve Yazarlar Derneği adına bu okulumuzu ziyaret ettik. Okuma yazma üzerine sohbetimizi gerçekleştirdik. Neden okumalıyız? Neleri, niçin okumalıyız? Okumanın bize katkısı ne olacaktır? Yazmanın insan hayatındaki yeri ve önemi? Şair ve yazar olmanın sırları neler olabilir? Gibi bazı sorulara cevap aradık. Anılarla şiirlerle okumaya duyulan özlemi ve okuma çilesini anlatmaya çalıştık.
Başta öğrenciler olmak üzere: Ağahefendi İlköğretim Okulu Müdürü Satılmış Gündüz, Müdür Yardımcısı Erkan Turan, Türkçe Öğretmeni Nesrin Gürel, Sınıf Öğretmeni Necati Sargın ve Din Kültürü Öğretmeni Ahmet Akgün hocalarımızda sohbetimizi dinleyerek bize destek oldular kendilerine teşekkür ediyoruz.
Yazarların öğrencilerle buluşması projesi önemli bir proje! Neden diyeceksiniz? Çünkü gençlerimize Okumanın önemi anlatılmalı, Kitabın vazgeçilmez olduğu vurgulanmalı, gelişmenin ve kalkınmanın esas temeli okumaktır eğitimdir bunun önemi belirtilmeli. Bunu en iyi yapacak olan da yazarlarıdır, şiirlerdir. Özellikle de eğitimci şair ve yazarlarımızdır. Bu konuyu çok önemsiyoruz.
Kitap okumayan toplum gelişemez. Düşünmeyen yazmaya ve fikir üretmeyen aydınlarla bir yere varılmaz. Okuma eğitimin vazgeçilmez bir parçası olduğu gibi yazma da eğitimin vazgeçilmezidir. İşte o zaman kalem kılıçtan keskin olur. İşte o zaman beşikten mezara kadar Okumanın tadına varmış oluruz. Kendi değerlerimiz var bunları eğitimde değerlendirebiliriz. Yeter ki iyi niyetli samimi adımlar atılmış olsun.
Ağahefendi İlköğretim Okulun da gördük ki: çocuklarımız bu konuya ilgi duyuyor Okumayı ve yazmayı seviyor. Öğretmenlerimiz de duyarlı; çocuklar görerek izleyerek okumanın önemini kavrasın istiyorlar. Yani isteyince olabiliyor. Gençlerimiz boş zamanlarını okuyarak yazarak değerlendirsin istiyoruz. Yazarı- Şairi şiirini tanısın onu örnek alsın yetenek ve kabiliyetini bu yönde kullanabilsin. Biz bunu önemsiyoruz, gelişmeye atılan ilk adım olarak görüyoruz.
..
Ne zor şey şu insan olmak,konuşmak ,yürümek ,anlamamazlıktan gelmek,öyle ama yapıyoruz işte diyerek beklemek,ne zor şey şu dinlemek.Bütün gücümü kendi kararlarım tüketirken başkalarına nasıl kızarım,hatırlamakta zorlandığım şeyleri özler sever oldum, anladığım kadarıyla ve ister istemez şimdiye kadar karşılaştığım bütün insanlarla ,avukatta olsam öğretmen de, yine karşılaşıcaktık sanki,fakat daha iyi biri olabilseydim belki yani dinlemek istediğiniz kişi, daha rahat uyurdum delirmekten korkmayan biri gibi...(YkslNl)
..
BAYRAK TÖRENİNİ NE BİLSİN SOYSUZ.
NEREDEN GELDİĞİNİ HİÇ SORGULAMAZ.
DÜNYADA TEK GAYESİ YOK SORUMSUZ.
BU GÜN ÖĞRETMEN YARIN KİMİ DÖVER.
MARŞIN ANLAMINI HİÇ BİLMİYORSA.
..
Milletvekili, memur, avukat, öğretmen ve öğrencilerin işçi bayramları kutlu olsun. İşçiler zaten ya çalışıyor ya çift mesai diye çalıştırılıyor. İşçi hariç herkese tatil.Fotoğraf koyamıyorum lakin KYK müdürüne tatil, müdür yardımcısına tatil, memuruna tatil, öğrencilere tatil, temizlik işçisi, emekçisi çalışıyor.
Bence işçisiz çalışabilecek her yer çalışmalı. Sigarasını, su şişesini, poşetini sağa sola atanlara çöpleri temizletilmeli. Herkes 1 günlüğüne işçi olmalı bence.
Temizlik işçilerinin görevini bir günlüğüne herkes yapmalı.Belki daha kolay anlaşılabilir işçi olmak. İşverenler 1400 TL maaşla 400 TL kira 400 TL fatura ile aile masrafları arasında kendine ayırdığı (Çoğu iş yerinde karşılanmayan) yol ve yemek masrafları ile bir gün geçinmeye çalışmalı.
Mesela alışveriş merkezleri, fırınlar, pizzacılar, dürümcüler, resteranlar, sanayiler, inşaatlar bir günlüğüne kapatılmalı. Yevmiyelerinden kesilmeden!
..
Yağlıtepe, Kapıkaya’lar, daha aşağılarda hemen köyün biraz üstündeki Koçyatağı yöreleri karla kaplıydı. Çok yakında köy içlerine de kar yağar, zor geçecek kış ayları başlayabilirdi. Her ne kadar ambarlara ekmeklik buğday, arpa, çuvallara haşlanmış bulgur, toprağa açılan kuyulara doldurularak üstü kapatılan patates ve lahana dürmeleri, içine çökelek doldurulup ağzı aşağı gelecek şekilde toprağa gömülen küpler kışın aç kalmamak üzere stoklanmış olsa da bin bir türlü zorlukların başlayacağı kara kışa katlanmak hiç de kolay değildi. Tekmezar Ormanlarından bin bir güçlükle at, eşek, kağnı arabalarıyla yayla evlerine; oradan da sekiz on saat süreli çileli bir uğraşıdan sonra köye indirilmiş, daha çok gürgen ve köknar ağaçlarının kurularından üretilen odunlar; evlerin kuytularına ya da samanlıkların bir köşesine kışın teneke sobalarda yakılmak üzere istif edilmişti.
Soğuktu hava. Rüzgâr buz gibi esiyordu kuzeyden. Bacalardan duman çıktığına bakılırsa belli ki bazı evlere soba bile kurulmuştu. Köyün erkekleri, sığır ve koyunlarını otu iyice kıtlaşmış tarlalara, otlaklara salmışlar; kendileri de fırın duvarının dibinde rüzgârdan korunacak şekilde toplanarak akla hayale gelmedik şakalaşmalarla vakit geçirmeye çalışıyorlardı. Kadınlar daha çok yemek, bulaşık, ev, ahır ve samanlık temizliği gibi gündelik işleriyle uğraşıyorlardı. Köyde okul yoktu. O nedenle köyün çocukları orada burada koşarak, bağırarak, bazen de ahlât ağaçlarına tırmanarak, birdirbir ya da arası kesme, çelik çomak oynayarak ortalığı şenlendiriyor, kasvetli köy havasını dağıtmaya çalışıyorlardı. Ayaklarında genellikle de arkaları yarık, altları delik, üzerlerinde: “ Canik” yazan kara lastikleri; birer iple bellerine tutturdukları paçaları kısa, arkaları ve diz bölümleri yamalı pantolonları, üstlerinde el dikimi gömlek ve annelerinin ördüğü kollu kolsuz yün kazaklarla; babalarının, makasla koyun kırkar gibi kestiği saç tıraşlarıyla oldukça ilginçtiler. Evlerin “ tavan” dedikleri çatı aralarına serilerek kurutulmuş ahlâtları gizlice alıp gömleklerinin içine doldurarak, acıktıkça birer ikişer çıkarıp arkadaşlarını kıskandırarak yiyorlar, saplarını birbirlerinin yüzlerine fırlatarak kaçıp kovalamaca oynuyorlardı… Köyün kızları; genellikle divitinden el dikimi uzunca entari, yırtık pırtık kazak, ayaklarında da erkeklerde olduğu gibi, eski püskü çorap ve kara lastiklerle dolaşıyorlardı. Köyde okuma yazma bilen Mehmet Çavuş’la Kemal Çavuş’tu sadece. Asker Ocağı’nda öğrenmişlerdi onlar da…
Ertesi gün yağmur yağdı köye. Her taraf çamurlandı. Sokağa, araziye çıkanlar çamura batıyor, zorlukla yürüyorlardı. Etrafın çamurlu oluşu çocukların umurunda bile değildi. Koşuşturuyor, bağırıp çağırıyorlardı köy içlerinde. Bir de soruyorlardı babalarına:
..
