Öğretmen olmak Şiiri - Barış Demirel

ÖĞRETMEN OLMAK
Ben öğretmen olmanın ne olduğunu biliyorum…
Işığımı saçarken karanlığa
Yüreğimi koymuşum ben bu sevdaya
Ben en sevgiliden aldım
Güllerin kokusunu
Yunus’tan aldım sevgiyi,inancı
Kalbim umut yorgunu…
Ellerimde tebeşir
Cehalete beyaz çizgiler çiziyorum
Ve asla mağlup olmuyorum
Ben öğretmenim…
Gün olur yağmur işler bedenime
Bende yetişir el değmemiş fidanlar
Hiçbir rüzgar eğemez başımı öne
Ve yıkamaz beni hiçbir rüzgar…
Gün olur bir dağ köyünde rastlarsınız bana
Katarım sevdamı yalın ayaklı çocuklara
İlmek ilmek işlerim bilgiyi
Çocuklarımın yüreğine sevgiyi…
Gül kokar ellerim Isparta’da
Gün gelir Karadeniz’de horonda
Kötülüğe karşı omuz omuza
Aydın’da zeybeğimin diz vuruşunda
Erzurum’da dadaşımın barında
Bir çiçek olurum el değmemiş yaylalarda
Gün gelir Ağrı’da yanarım,İbrahim misali
Mum gibi tükenirim
Tüketmem umudumun rengini
Ben öğretmen olmanın ne demek olduğunu biliyorum…
Kaçmıyorum zorluklardan
Her zorluğa göğüs geriyorum
Ben öğretmenim,yüreklerde yaşıyorum…
Ağır gelmiyor bana bu yük
Benim sevdam dağlardan bile büyük
Yolsuz köylerde yolum ben
Karanlık dimağlara ışık
Değil benim sevdam bir günlük
Ben öğretmenim…
Benim türküm bir ömürlük
Ben öğretmenim…
Gözlerim hep geleceğe bakıyor
İçimde ne fırtınalar kopuyor…
Susuz kalplere su benim
Cahillere dur diyen ben
Benim içimde ülkemin ışığı yanıyor…
Korkmadım hiçbir şeyden
Korkmadım kurşundan,ateşten,ölümden
Benim yüreğim yanıyor
Yüreğimde bir sevda daima kanıyor…
Ben öğretmen olmak ne demek,çok iyi biliyorum…
Asla tükenmek değil…
Ben tükenirken,
Kara gözlü çocuklarımın bakışlarında
Yeniden diriliyorum…
Ben tükenirken
Aslında…Hep var oluyorum
Ben öğretmenim…
Ben hiç ölmüyorum…