Ağır yazgı Şiiri - Barış Demirel

Adam gibi adamdım oysa
Çocuk gördüler almadılar aralarına
Çektim gittim masallar ülkesine
Büyüdün dediler kovdular…
Ya elimde uçurtmam olsaydı en kırmızısından
Uçursaydım senin sınırlarına doğru
Ama yazık bir hayalin peşinden koşup
Geldim bir bitimsiz yalnızlığa…
Hep açıktı yaralarım
Hiç kapanmadı
Akbaba gibi dolandı yıldızlar peşimde
Ve ben yıldızlar kadar uzaktım yaşamın ellerinden tutmaya
Parça parça olduysam
Kanadıysam içime
Ama hep kendi içime.
Nedeni sensizlik değil
Benliksizliğimdir…
Güz olduysa baharın adı
Ve olduysam yitik bir adam
Suçlusu yağmur değildir
Bulut misali gözlerimdir…
Sakladığım ne varsa senden kalan
Şimdi sattım bir eskiciye
Yerine dilendiğim mutluluk değildi
El açıp susuz mısralarda
Öldüğüm, hep öldüğüm
Bir kasımda, bir meczup geceydi….
Her dem kalır bir yangın
Hediyedir beni vuran zamana
Zaman aklımı aldı,üstüne seni aldı
Kala kala bir ben kaldım
Beni geldi eli kanlı bir şiir aldı…
Ne şair oldum teninde büyüyen
Ne şiir gözlerinde büyütülen…
Söz bitti….
Bir ağır yazgı kaldı…..