Ogretmen okulundan Şiiri - Hüseyin Kara 1

'Daha dun annemizin kollarinda yasarken.
Cicekli bahcemizin yollarinda kosarken.
Simdi okullu olduk siniflari doldurduk.
Okul bizim yuvamiz yasasin okulumuz.'
Gizemini almisim ogretmen okulundan.

Bir ideal ugruna kosuverdim ardindan.
Isik kaynaginizdir cekinme bu kulundan.
Yillarca isik oldum.ATATURK'un yolundan.
Tuttum attim disari cehaleti kolundan.
Ilhamini almisim ogretmen okulundan.

Canimin pahasina hizmeti dise taktim.
Var olan butun gucle egitim seli aktim.
Aldigimiz feyizle ne mesaleler yaktim.
Cok mesafe katettim dondum geriye baktim.
Isigimi almisim ogretmen okulundan.

Olmusum cocuklarin hem anasi babasi.
Besikten mezara dek cehalet bas belasi.
Ogretmen dediginin isik dolu zulasi.
Maziye dondugumde hasret tuter silasi.
Feyizimi almisim ogretmen okulundan.

Her meslekten anlarim ogrenciler canlarim.
Cehalet olan yere acizane damlarim.
Bir mum gibi sonerken dopdoludur anlarim.
Hic eksik olmazdi ki yaptigim planlarim.
Meziyeti almisim ogretmen okulundan.

Bilimin kucaginda yogurdum cocuklari.
Sevgi sevkat hosgoru bendeki isiklari.
Zor kosullar altinda astim hep zorluklari.
Hamuruna kattigim yazip okuduklari.
Edebini almisim ogretmen okulundan.

Karanliklara isik meslegime asiktim.
Bilime adamistim yemeklere kasiktim.
Ilim irfan adina her seye bulasiktim.
Hic kavgam olmazdi ki cocukla barisiktim.
Erdemimi almisim ogretmen okulundan.

Sozum meslektasima caga uydursun ayak.
Egitimde yeri yok asla atmasin dayak.
En ucra koselerde durma mesaleni yak.
Gelecek nesil icin oturma ayaga kalk.
Dersimi ben almisim ogretmen okulundan.

Huseyin KARA 24.11.08 abd