Öğretiler Şiiri - Hasan Avcı

Hayatı, öğretilen gibi yaşadım
Hiç bir yolu baştan sona gitmedim
Ve dahası, çok istedim.
Hep öğretilen şekilde yaptım!
Pişmanlık mı? Var elbette çok
Hem de şimdi isyan edecek kadar çok.
Hep yapmamam gerekeni yaptım
ve yaptıklarıma iğrenerek baktım.
Evet, oldu bazı zamanlar
Eminim anlayacaksınız
Çiğneyebileceğimden fazlasını
Düşünmeden ısırdığımda
bana öğretilenlerden
Bir an bile şüphe duyduğumda
Hemen yuttum,
Ve tüküremedim dışarı
Yüzleşmedim yüreğimle
Ve bana öğretilen yerde durdum.
Hepsini yaptım öğretilerin
Sevmekten utanılır mı?
Sevdim, gülmem gerekirken, ağladım
Kaybetmekten payımı fazlası ile aldım!
Ve şimdi… Sen iken gözyaşlarım,
Hepsini utanarak hatırlarım!
Düşündüm de bütün bu yaptıklarım…
Utanç duymadan anlatılır mı?
Utanç mı?
Sen yarısında iken yolun
Ben sonundayım.
Evet, evet bu ben değilim!
Ben hepsini keyfimce yapmak isterdim
Ama öğretilerden çok utandım.
Yeni bir öğreti isterdim.
İnan
Bu ben değilim.
Sensizim. Sevgisizim….