Öğret sensizliği Şiiri - Levent Karakaş

Öğret sensizliği
Sevgi sevme, sevmek senin adındı;
Gözlerinde gördüm tüm bunları,
Seni severek yaşayarak öğrendim.
Yüreğimdeki yağan yağmurdan sonraki heyecan,
Doğada oluşan toprak kokusuydun,
Yüreğime girip ilk oturduğunda
Acemi korkusuzluğumla öyesiye sevdim seni.
Gözlerinde öyle bir büyü vardıki,
Büyülendim ilk görüşte vuruldum.
Her bakışımda gözlerinde aşkı sevgimizi buluyordum.
Ben her sana geliş gidişlerimde gözlerinde sevgini buldum,
Sende hep aynı sevinç hep aynı telaşla karşıladın beni..
Kış günleri ellerini parmaklarını ısıttım ayaz soğuğunda
Şimdi ne oldu neden ellerin soğuk
Üşüyor musun yoksa?
Anlayamıyorum ne olur söyle.
Ne bu yüzündeki anlaşılmaz çizgiler
Ben seninle can buldum, hep seninle varım
Seninle hayata tutundum sensin can veren.
Hadi tut elimi artık ne olur bırakma,
Ben sensiz olamam ki…
Bu mümkün değil,
Hadi şimdi istersen öğret bana,
Öğret öğretebilirsen sensizliği,
Sevgiyi sevmeyi öğrettiğin gibi,
ŞİMDİde;
Sensizliğide öğret.
Hadi öğret bana sensizliği.
Hadi aşkım…
30.06.2012