Üzerimizden bunca yıl sekip geçmişti
Yaşamın bize olan ilgisini bekledik onca zaman
Meğer kalıbından çıkma oyunuymuş hayat
Bellek ve duyumun bekçisi ruhum öyle söylüyor
Donup kalmış bir imkânsızlık
Sakınmasız bir coşku içinde
Görüntünün ötesine, başka bir iklime
Uzaklara giderek kopabiliyorduk kendimizden
Gücenik ve dayanıklı
Acılarımızı okşadıkça sarsılıyor
…nereye sürükleniyorduk?
İçimizin titremesi üşümek dışında bir duyguydu
Sessizlik fırtınaya gebeydi
Kendi yalnızlığımızın içinde
İnsanın acı çekmeyi göze alabilmesi
Aşkı yaşaması gerektiğini
Duygularımızı tercüme ederken
Tecrübe ediyorduk
Bütün duygular öğrenilmiş çaresizlik
Hangi duyguyu yaşamadan biliyor ki insan
Son uzaklık bizi kucakladığında
Bıraktık kendimizi
Bir yaşam için açan çiçek bir anda soldu
Bir gece için açan çiçeğin solduğu gibi
Sınırları net olmayan dalgalanma
Boyumuzu aşıyordu
Şimdi hesaplanmış sözlere dökülüyordu
Yaşayamadıklarımız, söyleyemediklerimiz
Bekleyişlerin bütün umutları
Boşa çıkardığı öğrenilemiyordu
İnatçı bir küskünlüğü sürdürebilme
Ustalığından da yoksunduk
İnsanın bir tek kendi yaşadıklarına bakışı sınırlı
Tekrarların içine sürgün olma halleri bile
Tanıdık bir bıkkınlık
Hayattan çalınmış anlar da yaşadık
Şimdi fark ediyoruz
Ne zaman birbirimizden sıkıldık
Başlangıç noktasını ikimizde o an hatırladık
Bir burgaca girmiş
Köklerinden sökülmüş, bozgunlardan geçmiş
Dünle bugün arasında kalmıştık
İpleri birbirine dolanmış iki kukla gibi
Yaralıyorduk sürekli birbirimizi
Bizi bağlayan zincirler ise
Görünmüyordu
Önder Karaçay
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 19.12.2017 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sadık bey şiirimi okuduğunuz ve beğendiğiniz için çok teşekkür ederim.
Serbest'in güzelleri arasında yer alabilecek bir şiir
Kutluyorum.
Sayın Ömer bey şiirimi okuduğunuz, yorumladığınız ve beğendiğiniz için çok teşekkür eder derin saygılar sunarım...
Sayın Metin Bey; şiirimi okuduğunuz, yorumladığınız ve beğendiğiniz için çok teşekkür eder derin saygılar sunarım...
Sayın Hasan bey şiirimi okuduğunuz, yorumlayarak beğendiğiniz için çok teşekkür eder derin saygılar sunarım...
Çaresizliklerimizin de asıl çaresinin kendimizde olduğunu fark ettiğimizde kırabiliriz zincirlerimizi ancak.
Hüzün, sorgulama, biraz da felsefe yüklü şiirinizi ve yüreğinizi kutluyorum Önder Bey.
Selam ve saygılarımla...
Sayın Nermin hanım;
Bir gözlem olarak yaşadıklarımdan öğrendiğim şudur ki; çözüm sorunun içindedir hep. Önemli olan o saklılığı açığa çıkarmak, biraz cesaret ve pes etmeden mücadeledir.
Günümüz hayatı çözümü bile satıyor insanlara bu üretilen tembellik bir sanayiye dönüşmüş durumda.
Haliyle insani çabaları anlamsız bırakıyor. Bugün bir başka sınavla karşı karşıyayız. Tüketmeyeni insandan saymayan düzeni yıkmadıkça bu çaresizliğe çözüm yok ne yazık ki!
Çare her insan da olmakla birlikte bu gücü birleştirmedikten sonra gücü ele geçirenlere yenilmeye devam eder insanlık..
Anlam katan yorumlarınız için çok teşekkür eder derin saygılar sunarım...
TÜM YORUMLAR (24)