Öğrenemedim Şiiri - Fahri Bulut

ÖĞRENEMEDİM
Karanlık bir oda içinden doğdum,
Işığı görende korkup ağladım.
Aydınlıkla yaşamayı öğrenemedim.
Karanlıkta yaşadım aydınlıktan korkup…
Sonsuz karanlığa yolcu ettin nice sevdiklerimi,
Yarasalar gibi karanlıkta yaşadım,
Aydınlıktan korktum ağladım.
Bu yaşamın geçici olduğunu öğrenemedim,
Doğduğum günün, bitmeye başladığı an olduğunu.
Aralarda yaşanan bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu,
Öğrenemedim…
Hayatın gerçeklerini öğrendikçe,
Zamanla yarış yapılamayacağını,
Barış içinde yaşanacağını öğrenemedim…
İnsanları öğrenemedim,
İnsanların içlerinde iyilerin ve kötülerin olduğunu,
Hayvanların alalarını dışlarında,
İnsanların alalarını içlerinde olduğunu,
Basınlarının kalplerinde iyilik, basınlarının kinde kötülük olduğunu öğrenemedim…
Sevgiyi sonrada güvenmeyi,
Güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
Sevginin güvenin sağlam temeli üzerine kurulduğunu,
Öğrenemedim…
Önce insanın tenini, sonrada tenin altında ruhunun bulunduğunu,
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu,
Öğrenemedim…
Evreni tanıdım,
Sonrada evreni aydınlatmanın yollarını araştırdım,
Evreni aydınlata bilmek için önce çevreni aydınlatmanın gereğini,
Öğrenemedim…
Ekmeğin vazgeçilmez olduğunu,
Barış için ekmeğin çokça üretilmesi gerektiğini,
Sonra da ekmeğin hakça paylaşımının, çokça üretilmesi kadar,
Önemli olduğunu öğrenemedim…
Okumayı, öğrendim,
Kendime yazmayı öğrettikten sonra,
Şiir yazmayı öğrendim,
Ancak, okudum, yazdım ben kimdim, kim olduğunu öğrenemedim?
Dünyaya bir başıma meydan okumayı öğrenemedim genç yaşta,
Yaşlandıkça toplumla birlikte yürümek fikrine varamadım.
Asıl yürüyüşün zalime karşı olduğunu öğrenemedim…
Kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim,
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak, prangaları kırarak,
Düşünmek olduğunu öğrenemedim.
Namusun önemini evde öğrendim,
Soralar yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu,
Gerçek namusun,günah elinin altındayken,
Günaha el sürmemek olduğunu öğrenemedim…
Bir gün gerçeğin ne demek olduğunu sorgulamadım,
Ve gerçeğin ne kadar acı olduğunu,
Sonra da dozunda acının, yemeğe olduğu kadar,
Hayata da lezzet kattığını öğrenemedim…
En sonunda her canlının ölümü tadacağını,
Ama sadece bazılarının hayatı tadacaklarını,
Öğrenemedim…..
01 MAYIS 2017
Fahri Bulut Rızazade

Hz. Mevlana'nın ÖĞRENDİM şiirinden esinlenerek yazdım. Işıklar içinde uyusunlar…