Kırıla yıkıla ayakta kalmayı öğrendim
Aç kalarak doymayı
Sırlar dağ oldu yüreğimde, susmayı öğrendim
Hatalar yaparak doğruyu bulmayı
Kimseden bir beklenti içine girmeyerek mutluluğu
Kimsenin işine karışmayarak huzuru
Kimseye yapamayacağım vaatte bulunmadım
O nedenle de kimse benden bir şey beklemedi
Sofram herkese açıktı
Gönül kapım hep yarım aralık kaldı
Ama ben gönül kapımı yeri gelince kapatmayı bilmedim
O yüzden gönlüme isteyen herkes girdi
İhaneti de hep onlardan gördüm
Yardım etmediğim kimseden kötülük görmedim
Ya kaderim böyleydi
Ya da gönlüme girenler yanlış adresteydi
Hayatta çok düştüm
Her seferinde daha derini olduğunu öğrendim
Kuşa bakmak yerine kuş gibi aşağı bakmayı öğrendim
Tecrübe, hayatta yenilen kazıkların bütünüymüş
Kalbim nasır bağladı
Ben sevmekten vaz geçmedim
Çünkü silahım da kalkanım da sevgim…
©
15 Temmuz 2023
10:04
Kayıt Tarihi : 15.7.2023 13:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!