Geçtim aynanın karşısına, baktım yüzümdeki çizgilere. Geçip giden yılları gördüm. En çokta suskun yüreğimi, çocuk yüreğimi, düş bahçesinde umutlar satın alırken...
İnsan hiç kendine ağlar mı? En çokta kendine ağlarmış bunu da öğrendim...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta