İyiliğin gülücükte, kötülüğün kızgınlıkta olmadığını öğrendim,
Gülerken ağlanabildiğini, ağlarken gülünebildiğini öğrendim,
Doğayı gezdim korkmadım, korkunç olanın insan olduğunu öğrendim, Çevremdekilerden korktum önce, sonra en yakınlarımdan,sonra kendimden.
Endişeyi öğrendim, sonra en yakınlarıma yapılabileceklerden endişelendim, Yokluğumu düşündüm, yokluğu kavradım sonra,
Bütün korkuların ilacının tek bir korku olduğunu öğrendim,
Allah korkusunu öğrendim.
Allahtan başka kimseden korkmamayı öğrendim.
Endişelerimle başetmeyi öğrendim.
Öğrendim okudum anladım yazdım, ama anlatamadığımı anladım.
Herkesin işine geleni anladığını anladım.
Herkesin işine gelenin, aslında herkesin işine gelmediğini anladım.
Kayıt Tarihi : 27.10.2015 16:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hz Mevlananın ilhamı ile kaleme alınmıştır. Derin şükranlarımla,
![İbrahim Demirel](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/10/27/ogrendim-135.jpg)
Güzel bir çalışma... kaleminize sağlık...
TÜM YORUMLAR (2)