Öğrendik Şiiri - Seferi Şulan

Aşklar çıkmaz sokaklarmış;
Dalıp girince öğrendik.
Sevmek ateşten gömlekmiş;
Kanıp giyince öğrendik.

Akşamlar gelip çatınca,
Dert yağmur olup yağınca,
Hüzün paylaşılmayınca,
Yalnızlık zormuş öğrendik.

Çocuk ruhlu adamlardık.
Bir gül görünce ağlardık.
Yola bakıp gün sayardık.
Beklemek boşmuş öğrendik.

Akşam olup ay doğunca;
Cama koşardık şaşkınca;
O da balkona çıkınca;
Seyretmek hoşmuş öğrendik.

Bize düşmez bir yar sevmek.
İşimiz zehri bal etmek.
Kavgamız aşkı yüceltmek.
Yolumuz buymuş öğrendik.

Yapay sevdalar yaşadık.
Gidince düş bitti sandık.
Rüyada dile aldandık
Uyku kaçışmış öğrendik.

Başımız eğik yürüdük.
Yol boyunca hep süründük.
Bir handa ona göründük.
İstenmemişiz öğrendik.

Ergenlikler ortasında;
Şehvet akan yalaklarda
İhtiras kokan aşklarda,
İşimiz yokmuş öğrendik.

Şiirler yazdık vefaya,
Yıllar adadık cefaya,
Diller döktük bir sevdaya,
Dil de kururmuş öğrendik.

Batıkent-1998