Oğlum Şiiri - Fatma Özdemir

Ne kadar çok istemiştik seni
Ne zorluklarla bekledik gelişini,
Yıl 1988 di kıbrısta kucakladım
Sen ağladıkça, ben ağladım
Kardeşin gibi bırakıp gideceksin sandım...
Mutluyduk büyüyordun artık sağlıkla
Günler geçiyordu seninle uğraştıkça,
Yalnızdık çoğu zaman birlikte yaşadık,
Yaşamdaki zorluklarla birlikte savaştık.
Güçlüydük yıkılmadık hep ayakta kaldık,
Gücümüz ailemizdi bunun farkındaydık.
Yıllar geçti bazen neşe bazen kederle,
Sonunda büyüdün yuvadan uçma vaktin geldi de
Gelişin gibi gidişinde de hüzün çöktü yüreğime
Tutamadım gözyaşlarımı,görmeni istemesem de
Yıl 2008 olmuştu,uğurladım seni doğduğun yere.

FATMA ÖZDEMİR
25/9/2008
01:55