Annesinin dizlerinin dibinden hiç ayrılmayan çocuk
Yürürken düşen çoraplarını aynı hizaya getirmek için uğraşıyorsun öyle
Kapıları ben sana açamadım sen aç çocuğum
İstersen mutlu olursun istersen mutsuz
Kapıları ben açamadım sen aç çocuğum
Dostunu düşmanını tanımak istiyorsun
Çabuk çabuk büyüdüm diyorsun
Kapıları ben açamadım sen aç çocuğum
İlk yaşam çığlığımdı dünyaya gelişin
Seni tüm mikroplardan izole edişim
Kapıları ben açamadım sen aç çocuğum
Özlemi çekilen yarınlar
Hasreti kanayan dostlar
Kapıları ben açamadım sen aç çocuğum
Utangaç gülüşün tanıdık geliyor bana
Her defasında ne kadar akıllı olduğunu gösterdin bana
Beni ne kadar çabuk unutursan o kadar çabuk koşacaksın yarınlara
Kapıları ben sana açamadım sen aç çocuğum
Çocuksu küskünlüğünden biliyorum
Yanıma her defasında gel deyişin
Sen artık büyüdün çocuğum
Şimdi kapıları sen aç sen aç küçüğüm
Fatma KARAKOYUN
06.10.2005
Kayıt Tarihi : 18.11.2005 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Annenin her şeyi....vs.... Annelerin duyguları budur işte mükemmel olmuş...
TÜM YORUMLAR (1)