Oğlum Şiiri - Müslüm Karakuş 2

Gözlerinin buğusunda demlendim
O zarsı ıslaklığıyla yeşerdim
Ayrılık acısı zor geldi minik yüreğine
Gül çenen titredi hüzünle
Kadife dudakların hilal gibi büküldü
Pembe ellerin hasretle boynuma sarıldı
Yanaklarının sıcaklığı tüm bedenimi sardı
Kaynadı damarlarımdaki kan
Göğsümde yumruk gibi bir sancı
Boğazımda koca bir çakıl taşı
Böyle de olurmuş insan
Mutluyken, ağlamak istermiş
Gülümsermiş üzülürken
O an ayrılık fıtrata tersmiş dedim
O küçücük yüreğindeki kederi hissettim
Defalarca öperken sakallı yüzümden
Can veriyordun depresif ruhuma
İçimden defalarca şükrediyordum
Seni veren Yüce Yaratan'a
Anladım ki o an
Kurban olunurmuş bin defa bir kula
Oğlum, yiğidim, küçük adamım
İyi ki varsın ve olacaksın
Önce Rabbime sonra kendine emanet olacaksın