Oğlum... Şiiri - Zeynel Yalman

Uzun bir maratonun varış çizgisiydin
Biraz meşaketli oldu sana ulaşmak
Sabırsızlandığım zamanlar oldu
Zamanı su gibi sandım bazen,avucumdan kayarken…
Sonbaharın son günleriydi
Önce bir kalp çarpıntısı
Sonra kesik kesik nefes aldığımı fark ettim bir asansör kabininden çıkarken
Ayaklarım titredi evet
Gözlerim kızarmış, kolumdan tutan arkadaş söyledi
Koridor karşımdaydı
Odan koridorun en sonunda.
Düşündüm koşarak mı gitsem
Yoksa sakin sakin mi?
Düşünürken buldum kendimi kapıda.
Nasıl dokunacam,ne yapacam bilemedim
Gözlerimden dökülenleri tutamadım.
Uyuyordun
Yüzüne dokundum
Gözlerin kapalıydı…
Dokunsam kırılacak gibi duran değerli bir antika gibiydin
Korktum!
Yeminle, iliklerime kadar korktum…
İyi ki doğdun!
Baba,ben baba oldum…