**Öfkem Şiiri - Hasan Sakman

Ne kaldı elindeki izlerden başka
önce sen tutunca dikenlerinden gülü,
indekilere methiyeler düzdü şair
barış için yaktığın yelkenlerin alevi sönmeden daha...
Onlar ki fikri akreple dost,
secdesinde barut kokusunun.
Artık kelimeler küs şiire,
anlaşılır gibi değil.

Kapanıyor kavimler kapısı
sesiyle tüyleri diken...
Uyandıran kör yılanı uykusundan,
mandalındaki küf siline dursun.
Rahatsız ettik tahta kurularını,
olsun.
Şimdi bitmesin diye dizeler
karıncalar virgül taşıyor,
Ağustosböcekleri suskun...
Güvercinler istedik uçsun,
konacağı dalı kendi seçsin.

Üflüyor usta kavalıyla
birbirine kardeş notalardan bir ezgi,
peşinden ne gerek insana
bir yudum meyden başka...
Gecenin bittiği yerde
gündüz başlıyor,
sirenler sustuğu anda barış...
Tahta kılıçlarıyla çocuklar
gardını düşürüyor aymazlığın,
aslında doktor olacağım diyor,
öğretmen olacağım,
ya da mimarı kardeşçe bir dünyanın.