Öfkeli Şiir Şiiri - Gülden Işık

Fırtınalı bir denizim,
Haksızlığın taşlarında köpüren.
Kör adaletin terazisini kırıp
Suskun kalabalıkların sesiyle yükselen.

Karanlığı giyinmiş zalimin gölgesine,
Sözlerim bir kılıç gibi insin!
Sessizliğe boğulmuş hakikat,
Haklı öfkemle inlesin!

Kim bağlar dilimi?
Kime sabrım taşar?
Nedamet kınasını hadi yakın ellerinize!
Bu alev korkularınızdan büyüyor!
Adı konmamış zulmün ateşinde,
Yanacaksa yansın bütün sahtelikler,
Gecenin bitmezine kuşkular üşüşüyor!

Ben, son noktası konmamış öfkeli şiir,
Yangınını kalbinde taşır.
Kır zincirlerini suskunluğun!
Hak, korkmayana yakışır.