Bir bakışım yeter öfkemin büyüklüğünü anlatmaya. Acılarımı, mutluluklarımı, dertlerimi, çektiğim sıkıntıları anlamanı sağlamayı hiç denemedim çünkü, hepsi bana ait, hepsi benim ve sen insan ben bütün bunları yaşarken fiziken yanımda olsanda gönlünle ve ruhunla benimle değildin ağzından çıkan kelimelerin ve hareketlerinin beni ne kadar incittiğinin de. Yani sen sütten çıkmış akkaşık değilsin, aynayı kendine çevirmeyip hep kendini kendi kalıplarının içinde haklı gördüğün için uzağım. Anlamak ve kabul etmek zorunda değilsin. Senin bende bıraktığın tek etki susmaya başladığım anda ortaya çıkardığın öfkem. Ben artık bu öfkeyi durduramam....
~oya erzurumlu~
Kayıt Tarihi : 28.2.2023 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!