Öfke Şiiri - Hülya Altun

hepimizin poposunda aynı şaplak izi durmuyormu oysa
mesela çocuk olmadılar mı acaba bunlar?
yedi kule, istop, yakantop oynamadılar mı?
mahalleden taşınan arkadaşın arkasından ağlayıp
annesi kızmasın diye dayak yediği arkadaşını inkar etmediler mi?
ya da aşık oldular mı mesela?
avuçları terleyerek titrek kaçamak gözlerle sevdiklerine baktılarmı hiç?
birini özlediler mi mesela?
saatlerce aynı resme bakıp aşk için ağladılar mı?
analarının memesinden süt emmedi mi bunlar?
nedir bu kana vahşete doymamazlık
farkların farkına varmamazlık,
kendinden olmayana dayanamamazlık.
ey dönemin cellatları,
ey sistemin sarıklı sırtlanları
ebediyen para çiğneyip makam çıkaramayacağınıza göre
bağarsağınız yüreğinizde,
üreme organınız beyninizde az daha devran sürün hele
bu topraklar bereketlidir bilesiniz
buğdaydan ekmek yapmaktan öte
öldürmekle bitiremedikleriniz her gün yeniden doğuyor
kendi darağacınızı parlatıyorsunuz unutmayın
yarınlar büyük devrime gebe..