Yıldızların uyuduğu, sessiz, kara
Dalgalarda Ofelya iri bir zambak,
Yüzüyor duvaklı, uzanmış sulara...
-Avcı borularının ezgisinde bak.
Bin yıl geçti, Ofelya yine üzgün,
Uzun sularda kefen gibi akıyor.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
kusursuz güzelliğin ölümü ancak bu kadar etkili anlatılabilirdi.
"Aydın gecelerde
Ofelyam çiçekler devşiriyorsun"
Hamlet'i sevmekten devşirdi çiçekleri, biliyorum Ofelya.
-Ve diyor ki Ozan: Aydın gecelerde
Ofelyam çiçekler devşiriyorsun;
Hep böyle yüz, ak gelinliğinle suda
Dalgalar beşiğini sallayıp dursun.
''Şair, insanlığın aynasıdır ve insanlığın ne duyduğunu, aslına uygun bir biçimde gösterir insanlığa.'' A.S.
Derler ki şiir başka bir dile çevrildiği zaman eksilir.Çeviri şiirin gücünü eksiltmemiş.
...
bu kadar da değildir...
Gök!Aşk!Özgürlük!Bu nasıl düş Deli Kız!
Güneş vuran kar gibi eriyip gittin;
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta