Of Şiiri - Musa Yılmaz

Yüzümde yangın...
Yaşamın karmaşası yanında,
Ölümün sıradanlığı mı bu?
kahrolmak kolay.
ya kahrolamamak?
Acı çekmek ne hoş..
Ya acı çekememek?
Bilmek-bilmemek değil, konu,
'Bilinç neyin göstergesi?'
Safiyane bakmak kolay olsa da,
Görmek!..Niyetten uzaksa, ala,
Ya aynıysa niyetle?...
O zaman neyi bilecek,
Ve neyi göreceğim gözlerimle?
Göster bana!
Görmeyi yarattın madem,
Ne göreceğimi de bilirsin!
Yoksa bile görecek eşya,
Yaratıverirsin!
...
Rahat konuşmalı mı Yaradanla?
-Evet
Niçin öyleyse baş harfler büyük?
Belli..
Farklı diğer kelimelerden!
Beynimi esir almış,
Avuçlarında sulu, kanlı sıkmakta!
taşan ben miyim parmaklarından?
iğrenmeli mi kendimden?....
...
Uzun urganlarla bağlı bileklerim.
kan sızıyor da olsa kenarlarından,
Acıma yok, 'acı' yok..
Var olan kan, lakin,
kırmızı yok, akma yok...
Niçin bağırmaktayım böyle?
Ses yok, seda yok..
Çığlıklar yankılanır duvarlarda,
'aks' yok, hane yok!
Nihayetinde baktım kendime,
'ben' yok, 'sen' yok, 'biz' yok!
Var olan yalnız O!
Gördüğüm O, yalnız,
Gören ben değil!
Göz var, lakin,
Aidiyet safsata!
Var eden O, var olan O!
Sebepler O'na ait ve bağlı!
'Ben', 'O'muyum, 'O' 'ben'mi?
Ya da 'ben' herşeyi var eden mi?
Of!..Neyse ne!
Var ya birileri,
Yarattı ya herşeyi....