Odun Yükü Şiiri - Hasan Arpaci

Her gün sabah vakti,
İneriz yayladan.
Sırtımızda odun yükü,
Güneş doğar,
Yavaştan,yavaştan…

Biz selam salarak,
Geçerken önlerinden,
Büyüklerimiz ses verir,
Ebedi yerlerinden.
Genede,
Korku,duygu karışık,
Usulca sıvışırız,
Mezarlık denen yerden…

Bazen hayal bile görürüz,
Sincabı arslan,
Kediyi kaplan sanarız.
İnandığımız için mi görürüz,
Gördüğümüz için mi inanırız,
Bilemem ama,
Heyecanımız geçince,
Halimize şaşarız…

İşte,
Böyle geçti çocukluk,
Uysal,nazlı koyunduk,
Düşe kalka bozkırlarda,
Yoruldukça durulduk…

Hasan Arpacı,1973,Ortalica,Tosya