Bir gün benden gideceksin diye,
bu aşkı maziye gömeceksin diye,
adımı sessizce sileceksin diye ödüm kopuyor.
Yürüdüğüm yolları geçemiyorum,
yüreğimde adın var, gidemiyorum.
Herkes “unut” diyor, bilemiyorum;
seni unutmaya gücüm yetmiyor.
Şarkılar susmuş,
şiirler küsmüş,
masallar anlamsız.
Bir sen varsın, bir de bıraktığın iz;
ne yapsam, “bitti” diyemiyorum.
Kadehi kadehe vurup,
tabakları üst üste kırıp,
seni yüreğime kefensiz gömüp,
“İstanbul senin, İzmir benim, git artık, git!”
diye sövemiyorum.
Ne ara düştüm ben bu derde?
Dermanım, yarim, nerede?
Sen beni unuttun çoktan belki de,
ben de seni unuttum diyemiyorum.
Dışarıda yağmur var,
dilimde ahın.
Beddua oldu ansızın varlığın;
yokluğun hazana yenik düştü, kalmadı hatrın.
Adımı bir daha anma, sakın diyemiyorum.
08.11.2025 18:09
Kayıt Tarihi : 8.11.2025 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yollarında büyülü bir uykuya meyyalim,
yalnızlığın en korkak deminde...,
merdivenler dayadım,
ellerinin köprüsüne ah ki ah;
yeşil damarlı nehirler öptüm,
büktüm ruhunun haritasını,
peşine düştüğüm hazine;
sensiz kayıbım...,
sıyırdım yüreğimin zarını,
kızıl denizin tuzu gözlerimde/
halsizim...,
yüreğini kuytuya seren,
sümbül yüzlü,
yanık buğday tebessümlü lokmanım,
o aydı,
doğru mevsim doğru kış/doğru yazdı/,
doğru güz/doğru ba/har/dı…,
…yazgıydı…,
gün doğru gündü,
soluğu tütün kokan perşembe,
cuma vaktinin müjdecisiydi,
takvimler yalan söylemez…,
ki evet,
korkuyorsun ey insan,
cesur çalımlar satarken bile;
ayaklarının son adımı,
muhabbetin sana gelen ayaklarına tökezlenecek,
biliyorsun ve bilirsin…,
o halde bu tereddüt neden;
düş gölgesine…,
git peşinden…,
takıl sevdanın takunyalarının
gümbür gümbür sesine;
tak tak tak tak, kaç/ma…,
üst üste devrilen,
kavuş/veda, veda/kavuş/veda…,
kemirir aşk sandığını,
sevdalı güve…,
ve bozuluyor kalbimin örgüsü,
ağyârın mâsiva lügati anlamazdı,
yo/l/k/ ıraktı, sapaydı; dardı,
/sen korkarsın dardan/,
ki ah evet,
iç sesler daima parantezlidir;
karanlıktı…,
/sen korkarsın karanlık dardan/
yârdı,
ve
ardı;
seni senden ayrı koyan,
ah;
TÜM YORUMLAR (1)