Ödül Şiiri - Kırık Kalem

yukarıya doğru hızla çıkıyordu
aklını kemiren şüphe
ya yüzleşirse korkularıyla
merdivenler bitmek bilmiyordu
oysa her gün ne çabuk çıkardı
sonunda hep o olurdu
bütün saflığı ve masumluğuyla
ne güzel gülerdi
ya sahte idise gülüşü
o da oyunun bir parçası idise
daha fazla çıkamadı
hatta geri dönmeyi bile düşündü
ama gerçekleri bilmeliyim diye düşündü
aldatılmak
bütün vücüdü titrıyordu
aklına arkadaşı geldi
birden fırladı yukarıya
kapıdaydı
içeriyi dinlemek istedi
ses gelmiyordu
korkuyordu
yavaşca kapıyı araladı
kimse odada yoktu
utandı
karısından şüphelendiği için
yüzünde namusunu kurtarmanın sevinçi
hafiften gülümsedi
keyiften bir sigara içmenin tam zamanıydı
birden aklına ya düşündükleri olsaydı
öldürecekmiydi
daha fazla düşünmek istemedi
halen yüzünde utanç vardı
ama bu utanç
diğerinden daha hafifti
ya karısını
başka biriyle kendi yatağında
saçlarını düzeltti
ona akşam yemeği hazırlayayım dedi
namusuna sahip çıkmanın ödülümüydü
yoksa onu katil olmaktan kurtardığı için miydi
bu yemek
mutfağa geçti
yemek yapmaya konuldu
karısını çok sevdiğini düşündü
masaya çiçekte koymalıydı
mumlar altında bir akşam yemeği
namusun korunma ödülü.