Odessâ/... Kâf ve Nûn... Şiiri - Muslim ...

bağrımda taşıdığım acı
kof tutulmalara esir
seni bende arayan sesimdi
kaç sabah sonrası irkilme
hâlecânımı hor gör
çalmadım ben bu kapıyı hiç..

odessâ/ sen değil (miy) din
ürkek ayrılışların barınağı
sılanın gurbetteki boş kalmış
mütemâdi durakları...

kâf...

sahiline ateş düşmüş kentlerin
sen varken de ölümler yandı
her sergüzeşdi gözlerimde titrer
...ölümün
ruhuma mim sürüldü/ ellerim mıhlanmış
kerestesi küf tutmuş bir yüzü yosma çarmıha.

keşmekeş olsa da muhayyilemde efkârım
dağınık gümüşî gölgelere serildim,
beni bu kentten bir sen götür/
olmadığın yere odessâ...

nûn...

kızıl pembemsi bir mim'im ucunda
vursunlar beni/ ki ölüme kol kanat,
şiirime benim tek mesûr öfke
hayal aynamda dürülse de mensûr izdüşüm
beni tâ... mahlasımdan assınlar bu fânî cidara
kollarım iki kanat/ düşer iki yana...

odessâ...
ehvâlimden sızarsın, ruhumdan bi-haber
kırık kemiklere tutkal, beynime ur,
beni taşlayan kavmin yüzüne çekilen sûr
artık anlayışım kısaldı, bana sen ol bir siper...