Ödeşicez Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Şimdi Değil
Bir gün özlediğinde,
"Özledim." diyemeyeceksin ya,
Sarılıp öpemeyeceksin ya,
"Sen benimsin." diyemeyeceksin ya,
İşte o zaman ödeşeceğiz seninle.

Benim yanımda bir başkası,
Gözlerimde aşk olunca,
Senin kolların boşluğa sarılınca,
Her gece rüyalarını zebaniler sarınca,
Yaşamak zül,
Gözlerin yaşla dolunca,
Ödeşeceğiz seninle.

İntikam soğuk yenen bir yemektir.
Ben ise yemeği soğuk yemeyi sevmem.
Her an gözlerinde perde,
Kulağında ses,
Dilinde af olacak.
Anlayacaksın, gidenler dönmeyecek geri.
Ve sen özleyeceksin.
Koparınca etinden et acının kerpetenleri,
Dolanınca diline dikenli yılanlar,
Yutkununca gelmeyen kelimeler...
Merak etme, ödeşeceğiz seninle.

Benim yüreğini yüreğime,
Senin yüreğimi masaya bırakıp gidişin,
Beni bir hiç gibi görüşün,
Ben "Gitme!" diye haykırırken,
Senin tekmeleyip itişin...
Hesap yakın.
Sırat uzun,
Surat ince.
Ödeşeceğiz seninle.

Her nefeste kan kusa kusa itiraf edeceksin
Beni nasıl üzdüğünü.
Sinene dolarken gözyaşlarım,
Tırnaklarıma bulaşan ihaneti silmeye çalışırken ellerin,
Hesap veremeyeceksin kullan-at selpaklara.

Hiç üzülme,
Bir gün benden çaldığını almak için dikileceğim karşına.
Bakacağım gözlerine,
Ve haykıracağım,
İhanetin bana verdiği yetkiye dayanarak:
"Değmezmişsin!"

Şimdi git ve ödeşeceğimiz günü bekle.
Az kaldı.
Ö de şi cez
18.01.2025 15:49