Ödedim Borcumu Dünyaya Şiiri - Dilek Özd ...

ödedim borcumu dünyaya
bundan sonrası yalnızca benim
yenilmez imparatoruyum artık kendi ülkemin

papatya toplayıp şarkı söyleyen
kırmızı şapkalı kız oldum
farketmedim izleyen gizli gözleri
altında zıpladığım ağacın hemen arkasındaki
en sevgili yerlerde kurulan pusuları
göremedim
ve azgın kurdun kulağını ağzını
ayırt edemedim
midesine inene dek
kayıptı kimliğim
özgürlüğün zindana atılmış haliydim
kurtarıcısını bekleyen tuzaktaki ceylan oldum

işlemedikçe pas tutan vicdanlara
yem olup olmamaktı artık bütün mesele
kah aynanın bu yüzünde
kah öteki yüzündeydim
korktum yalnızca bedelini ödemediğim her şeyden
olmamam gerek dedim
boşlukta dönüp duran çıplak maymunlardan
değiştirmem gerek dedim
insanlığa yakışmayan ne varsa
su taşı deler dedim
sırılsıklam suç kesildim gözlerinde
dediler ki güneşi mi özlüyor gece yarısı
yasaktır bu yerde karanlığın sorgusu
yakın gitsin öyleyse
patladı içimde birikmiş öfkem
boyun eğmedi, diz çökmedi, aman dilemedi
içimdeki karşı ayaklanmalar
cehennem ateşleriyle yıkadım da yüzümü
bir tek çoban yıldızına döktüm içimi
tetikçisini arayan namlu oldum

derken
ceylan sekişli bir aşkın fırtınası
gelip oturdu yüreğime
unutuverdim yaşadığım her şeyi
bahar indi yeryüzüne ve çiçekler kelebekler
başladı dağlarımın karlı zirvelerinde
günahkar diyarların sevişmeler iklimi
gördüm ki düşlerimin çamuru sevgidendi
köprüler kurdum yüreğimin kollarıyla
uçurumların iki yakasına
kutsadım birer birer sevdiğimin söylediği şarkıları
dalları çatırdayan meyveli ağaç
yüzünü güneşe dönen çiçek oldum

ödedim borcumu dünyaya
bundan sonrası yalnızca benim
yenilmez imparatoruyum artık kendi ülkemin