Odamın Duvarında Şiiri - Kağan İşçen

odamın duvarında seni beklemek asılı
en son yüz ifademdir seni beklemek
hoş geldinlerine muhtacım yaban gülüm
yalansızım
yakın ağrım
uzak tınım
bulut bulut dağıldığım kıyısında oturuşunun
ağzımı açmaya dermanım yok
gözyaşlarım küpe olsun kulağına

bir hayat sunacaksan dudaklarıma
bakışlarınla vur yarala beni
öpeyim alnından
serçelerinle dolsun yanağım
bakışlarında bana açtığın iki dünyaysa gözlerin
birini bana ver diğeri senin olsun
başka şey istemem
kirpiklerinle tutunurum hayata
var düş yanıma mutluluk ülkesine gidelim
ayak seslerin olsun tek hayatım
şah damarım dizlerine uzansın
ellerin ellerime değsin uyuyayım
bir daha uyanır mıyım bilmem
uzat saçlarının kokusunu
kapansın iç yaralarım
huysuz kırlangıcım
yavrun yuvasında bekler seni
gel
sesinle beslensin kanatlarım
koluma gir
şefkatine sığınsın yalnızlığım
sımsıkı sarılsın soluğuna öpüşkenliğim
evren boylu güzellik
nerdesin
üzerimde bıraktığın titremeyle avunuyorum
göç yorgunu bıldırcın sürüleri kadar masum
deniz kızı saçlarını özledim
ellerinin pür telaş neşesini
seni bana getiren ayaklarını
ama en çok gözlerini