Odam Serin Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ağırdan uyku basar ruhumu, gece derin.
Düşlerin mi, düşüncelerin mi havası serin?
Ten urban kızarır, kimyam bozulur soğukta
Hem daha çok üşürsün, gece uykusuzlukta.

Sıcak salep çeker canım, oda kasvetinde
Burcu burcu hasreti kokar, yâr özlemi de.
Daha namaza vakit mi var, saatim yorgun
Dışarda rüzgar uğultusu, yıldızlar durgun.

Ezan sesiyle doğruldum, emanet yataktan
Köpek ulumaları duyulur, çok uzaklardan.
Doğrulunca yüzleşirsin, bu fecr-i sadıkla
Lambanın, korkudan titreyen kör ışığında.

Camda, yaramaz çocukların taş izleri var.
Oda kuzeye cephe, oldukça yüksek ve dar.
Odun kalmamış, soba bir aydır buz kalıbı
Bilmem ki bu benim mi, Patronun mu ayıbı?

Bu saatte kapı çaldı, kim çalar erkenden?
Baksana, daha erkenci olan varmış benden?
Gelen, lamba ışığını görmüş olsa gerek.
Buyur “haşarı Sedat” gelen o sendin demek?

Bazen; gece geç vakit, kapımı bekçi çalar.
Bazen de sahipsiz, yetim tinerci, çocuklar.
Küçük tüp de koyu demli, tek demlik çayım
İçin çocuklar oda soğuk, çay sıcak dayım.