Odada çocuk Şiiri - Servet Balıbey

Bir odaya girdim küflenmiş tavan
İçerisi soğuk ruhu kaplayan
Bir çocuk oturmuş zora sokulmuş
Bezlere sarılmış sessiz ağlayan

Ne görüyorum ben bu nasıl bir gerçek
Buzlarla kaplanmış en zarif çiçek
Hangi ihmal atmış bu can pareyi
Acıyı yüklenmiş bu nasıl ölçek

Ben bakmaya ürktüm bu tam içinde
Hayretle kasvetle nefret içinde
Karanlık odada ışık pencere
Sokağın lambası hayret içinde

Ağlamaya durdu göğü susturdu
Bütün bir dünyayı tutup savurdu
İhmal edilmiş kalp onarılır mı
Hangi karanlık kin seni doğurdu

Uzandım hiç korkma yanına geldim
Ağlamanı duydum koşarak geldim
Annen baban nerde demeden daha
Kurtar beni dedi yıkılıverdim

Ceketime sardım eve bakındım
Tenhada sessizlik çöpe takıldım
Dışarıda Ayaz çevre bir enkaz
Soracak insana rastlayamadım

Konuşmadı sustum araba yakın
Ey insanlar gelin yavruya bakın
Ben de bulmasaydım kim bulacaktı
Yakın bu dünyayı tümünü yakın