Oda Şiiri - Serpil Balçık

karanlık ve soğuk odamda
yalnız ve sensizim
yalnızlık, sensizlik ve ben
üç kişiyiz odada.
sessizlik, çığlık çığlığa
umut, artık umudunu yitirmiş
unutulmayı dilercesine duvarları yuvarlıyor üzerime.
dimağının alamayacağı kadar sensizim
kulaklarını sağar edecek kadar sessiz
belki de hiç görmediğin kadar bensizim.
yalnızlık, sensizlik ve ben
üç kişiyiz o odada.
beynimi kemiren o sessizlik
sensizliği özletiyor,
yüreğimi tırmalayan o sensizlik yalnızlığı öğretiyor,
şimdi hıçkırık da bizimle.
sessizlik kırıldı,
yalnızlığı da öğrendik ya,
odada sadece bir kişiyiz...

NİSAN 2000