Oda Şiiri - Ömer Ali Tortum

Perdeler kapalı, pencere açık.
Baş değer tavana, kapı daracık.
Varsa mümkünatı, tünel kazıp çık.
Çocukken gelmiştim, çok yaramazdım.
Deliydim, yerimde pek duramazdım,
Çayırda kırlarda eğlenip gezdim.
Derken ıslanmaya başladı otlar
Gökten ateş kustu kara bulutlar,
Korkuya dönüştü birden umutlar.
Kaçarken buraya, yedi gül ezdim.
Artık korkum geçse de gülemezdim.
Yorgundum, korkuyla yatağa daldım.
Tatlı bir rüyada uyuya kaldım.
Okyanus dibinde inciler buldum.
Sürdüm mercanlarda yar'in izini,
Meğer ben ararken deniz kızını,
Artırmış sürekli yağmur hızını.
Bu halde yıllarca akıp durmuş dam,
Boğaza kadar dert dolarmış odam.
Açık pencerem de olmasa hani,
Çoktan boğacakmış bu dertler beni.
Ah nerde! Sevinmek. Yani bu hale;
Ezilmek diyettir tam yedi güle.
Kelepçe vuruldu evvel uykuya,
Sonra da hapsoldum bu dar kutuya.
Perdeler kapalı, pencere açık.
Baş değer tavana, kapı daracık.
Varsa mümkünatı, tünel kazıp çık.
Ne deniz kızına ne yedi güle,
Kavuştum göğsümü sıkan bu hâle.
Ah! Uyanmak nedir bilmez olaydım.
Ya da bu odaya gelmez olaydım.