Oda Şiiri - Ahmet Bahçevan

Bakıyorum içime kapatılmış odadan
burgaçlar doğuran dipsiz derinliklerin
günbegün büyüttüğü duvardaki çatlağa

Lambanın ışığı soğuk ve ikircikli
üşüdükçe Monet, çay demliyorum
iyiyle kötünün salıncağında

Bitmedi bitmeyecek yapma çiçek şöleni
öfkeme yenilerek denesem küfretmeyi
pul biber doldururlar çocukluğumun ağzına

Sarıyor yarasını sarı tütünle
işgal altında bir ülke gibi ellerim
dağılırken yüreğimin uzak coğrafyasına

Yazıyı kıstırdı beyazcam sürek avında
hanidir kurtulan yok yara almadan
evler boşalıyor binek taşına

Tavla oynayıp zar tuttuğum kendimle
vedalaşıp belki dışarı çıkmalıyım
ardımdan bakakalsın acıklı alaysama