Ben yetim,ben öksüz
Kaldım bir başıma boş odada
Soğuk ve sessiz bir oda
Köşede oturdum tek başıma
Üşüyorum bu karanlık odada
Kimsem yok hayatta
Karanlıktan korkan ben
Yalnız kaldım acımasız dünyada
Sessizlik ve sessizlik
Saat 12'yi vurdu
Gözlerim mahmur ve yorgun
Ne olacak benim sonum
Gözlerim kapanıyor,kanım donuyor
Gökyüzündeki yıldızlar kayıyor
Aileme kavuşacam ümidiyle
Uykuya daldım herşeyimle.
Mardin
Neslihan DinçKayıt Tarihi : 26.11.2012 21:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Neslihan Dinç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/26/oda-27.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!