En derin mateminde gece
Üzerime üzerime geliyor duvarlar
Dokunuşların gizlenmiş
Bakışların kazınmış
Fersiz ışıkları vuran
Soğuk odamın kolonlarına
Sehpa üstünde üç bardak
Öğlesine rasgele
Birkaç yudumda kalmış biri
Üzerinde en değerlinin elleri
Sesin yankılanıyor odada
Sessiz,abartısız ama içten gülüşlerin
Kim söyletiyor bu sözleri?
Nasıl olabiliyor kan pıhtısından
Yaratılan insan böyle derin
Şimdi bana birşey söyle
Deniz gözlerinden
Başak saçlarından daha öte
Yıpranan yorgun vücüduma
Ket vursun bu gece
Ve söyle melek yüzün
Nasıl çıkar gözlerimden böğlece
ARALIK 2006
Hasan Çam BalıkesirKayıt Tarihi : 8.3.2007 23:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Çam Balıkesir](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/08/oda-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!