Od Ve Odun Üzerine Şiiri - Abdullah Toroslu

İnsan, insan değilse; değiştirsin kod’unu!
Yoksa o kul ahrette, olur gayya odunu.

Odun, odun diyerek, hakir görmen odunu!
Asla, kat’a hak etmez, dünya ahret o bunu.

Ana yapmış meyveye, madem Allah odunu;
Hakareti bırak ta; an saygıyla adını!

Meyve denen nimetin, alıyorsan tadını?
Odunla yap her daim, o meyvenin yâdını!

Sakın onun altına, atma dostum kadını!
Cani koca dedirtip, karalatma adını!

Hayat onsuz imkânsız, bilir köylü hep bunu;
Yani orda odunsuz, gündem almaz pek konu.

O, olmasa olmazdı, kalem defter ve kitap;
Ondan olan kâğıda, yazılmaz mı her hitap?

Onda pişen yemeğin, olur tadı bir başka;
Başkalığı fark eden, düşer derhal o aşka.

Sen, sen ol da pek alma, ele dostum odunu!
Yoksa Allah ahrette, hazır eder od’unu!

Kimi der ki; o nesne cennetlerden çıkmadır?
Öyle ise siz her an, edin ona hal hatır!

Biz de deriz; olamaz saygıdeğer her hatır!
Ama odun müstesna, edin onu der-hatır!

Abdullah Toroslu
26.06.2013-İzmir