Hatırlıyorum!
Ocak 15 ti geldiğinde..
Ben gitmek üzereydim..
‘’Madem gidiyorsun, önce kendini terk et’’ demiştin..
Ben kendimi kaybetmiştim oysa..
Hastane morglarında aranan ölüler gibiydim..
Ne çok şey vardı anlatamadığımız..
Konuşmayı beceremeyen çocuklar gibiydik,
Ne zaman anlatmaya çalışsak kendimizi..
Yıkıntılar arasından kurtarabildiğim gözlerim vardı,
Birde yarım yamalak çalışan yüreğim..
Sense ışık almayan evler gibiydin..
Soğuk ve karanlık..
Ağlamaktan dökülmüş kirpiklerin,
Ve kısa cümlelerin..
En dipteyiz demiştin.. Hayatı tüketme noktasında..
Tükenen bizdik aslında
Hayatın en dip noktasında..
Kayıt Tarihi : 8.11.2008 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!