Öç ve Güç Şiiri - Özge Bilgeç

Karlar üzerindeki yeşil ağaçlar gibi..
Öyle derin ,öyle dik köklerimiz,
Ayazda kalmayı da öğrenmişiz ,
Her yeni güne merhaba demeyide...

Kar ve rüzgar öç alırken cüssemizden ..
Kılıçları göz alır her vuruşta ,
Gönül rızasıyla başlar her kesi,
Eziyeti hissetmez sinemiz ..

Bu usanç, bu kin, düşürürken başımızı ..
Hâlâ seyredilmek istenir güzelliğimiz ,
Bizi ağlamaklı yapan ,
İşte bu kendini beğenmişliğimiz...

Uzaktan biliriz biz devasa dağları ..
Yakından tanıyamayız ,zirvesindeki karları,
Mutlu olmak üzere giydirilmiş ormanları ,
Ayazda, rüzgârla ve usançla yaşayan canları ..