Obur Yalnızlık Şiiri - Ceyla Ceylan

Gittikçe şişmanlayan
Obur bir yalnızlığım var
İnsan yanında
Bir sevdiği olsun istiyor
Ve seven birisi
Hayat buna izin vermiyor
Hayatın izin verdikleri de
Sana yetmiyor
Daracık kanepede insan
Sarılıp film izlemek istiyor
Sevildiğini hissetmek
Oysa insan tam tersine
Gittikçe yalnızlaşıyor
Biraz daha uzaklaşıp kendinden
Başkasına biraz daha yaklaşıyor
Kalp deli fişek gibi
Serseri mayın gibi duygular
Şefkat arıyor.
Sevdayı ve sevdalıyı arzuluyor
Oysa her şey tam tersine
Ruh gittikçe yalnızlaşıyor.