Obur Toprak Bile Şiiri - Müjdat Eraslan

kuyruğuna toplan büzül yezit
ekmeğime bulaşma kaybol git
heyheye dönmezsen geri şayet
bayramım olacak er ya da geç
tenimi tinine saklayıp bakarım
peşin sıra küçük suyum ardına
yüzünü bulursam kına yakarım
ayıp mahşeri geçti yazık kınama

kapılır haritamın uçkun seyrine
bunalır ufkun atlasıma sürtünür
taponlarla kapışmadan usuldan
taklacın putlarına gelen örtünür
emeğe koşarken hakta dururum
sen çokla yetinme kasan kaldırır
kalsam posama yine kabusunum
cılız gölgen bile korksan saldırır

sömürgene yemdir yani badem
her neysen kara param olmasın
şom ağızlarca sulanmadan sakız
öztoprağım sus’a nemalanmasın
emeğime özendim boldur serini
hordan çordan cebim dolmasın
ilk yağmurda olmadan çürüme
obur toprak bile sindirmez seni.

-defol’a yazık!

Müjdat Eraslan.
balaban Kent Şairleri.