O Zaman Şiiri - Seyfi Karaca

O zaman..
Kopar gider kıyasıya kıyamet
Kızgın köpürükler püskürür dökülen saçılanlardan yere göğe o zaman
Ve her bir parçası illalah biraraya getirilemeyecek derecelere rezillik rüsvalık bürür
Bunak
Bus bus bunalmış
Dehşetin dehşeti dara kalmışlarıyla zor-güç
O zaman,
Yani kalbini kişi özverisiz,
Özgüvensiz
Paylaşımsız
Oynak
Cesaretsiz
Meçhul
....nice nicelerinin duyarsızlığına bedel verivermişse o zaman
Darağacına boynunu kendi bağlayan şık sandalyalı bir veri-veriştir bu veri
Aptalcasına
Upucuz
Hiçliğe yaltakça ve dibe çöken alçakça
Hayatı sayısız ince değerlerle tartan terazilere yamuk yapıp
Pürüzsüz ve dosdoğru yaşamın güzellikler semtine giden yollara koyup taşı takozu
Ve sonunda saplayıp mızrağı kamayı
İnsanı param parça eden kalıplaşmış intihar mayınlarına
O zaman....
Bütün sesleri susar hoşsada sçalan şarkı-türkülerin
O zaman kalbinde zehir uçlu şeyler saplı plak çıldırır
Boşa döner zembereği saatin
Darmadağın olur hal
Yol
Ve görünen görünmeyen meydan
Hele ki böylesi sevgiden azat,
Adaletten yoksun,
Sorumluluktan kesat gidişlerle,
Bir daha asla kendisini bulup buluşamaz yaşamak hakkına insan
Gün be gün eksilip azaldığına o zaman
Öldüğünün resmi ilanıdır
Ecel kundağına düşüp döküldüğü o zaman

Seyfi Karaca.........Aralık / 11