Boynuma sarılıyordu rüzgar sol yanımdan
Kulak arkamda dünün uğultusu
Taba ışıklarına şehrin, dalıyordum
Şafağın ses telleri titremeye başladı birden
Cıvıldadı sanki parmak uçlarımda eski bir düğün
Tozluydu raflar o zaman, açılmamıştı pencereler
İşte o an kurudu dilim
Tırnaklarımdan söktü ıssızlık, kıymıklarını sesin
Şiir yazmalıydım, seni buldum
Anlatmalıydım, seni buldum
Öykünmeliydim bir şeylere kahretmeliydim, seni buldum
Ve kaçtım...
Yalnız hissetmeliydim çünkü
Her şeyden daha yalnız
Karanlıktan, yıldızlardan, hilalden hatta benden bile daha yalnız
Biliyorum çünkü o benim işte
Biraz kül biraz duman
Kırmızı bir çiçek, adı farketmez
Kan kırmızı olsun gözlerim gibi
Sözlerim gibi kan kızılı
Kayıt Tarihi : 24.11.2022 03:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!