O Yolcu Benim Şiiri - Baki Ortak

Bakma nasır tutmuş ellerime,
Bu yaralar geçimden değil,
Sana dokunma hayalinden kaldı.
Her çizgisinde sen varsın,
Her sertliğinde bir özlem büyür durur içimde.

Gün yüzü görmeden yürüdüğüm yollar
Senin adınla aydınlanırdı.
Bir ıslak toprağın kokusunda,
Bir kuşun kanadında
Senin sesini duyardım ben.
Kalabalıklardan kaçıp
Sessiz bir tepenin yamaçlarına sığındığımda bile
Senin nefesin çınlardı kulağımda.

Ben sevdama sahip çıktıkça
Dünya biraz daha eksildi,
Biraz daha daraldı içimdeki oda.
Ama o oda var ya o oda…
Bir tek sen girdin diye
Genişledi, büyüdü,
Koskoca bir ömre dönüştü.

Kalbim bazen bir dalga gibi çarpar,
Bazen de unutulmuş bir taş gibi susardı.
Sevda dediğin
Bazen yaktı tenimi bir kıvılcım gibi,
Bazen de ince bir kar tanesi gibi erirdi avuçlarımda.
Ama her hâlinde sendin öznesi,
Herkese kapalı bir öykünün
Tek cümlesi sendin.

Düşlerim bile seni taklit eder oldu.
Rüyalarımda yürüdüğün yollar
Gündüzleri bana dar gelir artık.
Bir gülüşün…
Bir bakışın…
Bir kelimenin içinde
Beni ben yapan ne varsa
Hepsi sende toplanır durur.

Yalnızlığın içimde açtığı o eski oyuk
Senin adınla doldu,
Senin ışığınla kapandı.
Ve ben artık bilirim ki
Bir insanın kalbi bazen
Bir şehri, bir ömrü,
Bir kaderi taşır içinde.
Benim kalbimse
Sadece seni taşımakla yükümlü.

Bakma nasır tutmuş ellerime,
Onlar ki bir sevdayı kaldırırken
Bin acının yükünü göze aldı.
Benim ellerim yorulmaz artık;
Yeter ki sen dokunulacak bir düş bırak içimde.
Yeter ki sen
İçimi ısıtan o sızıyı eksik etme yüreğimden.

Ve bil ki
Sevda denen bu ateş
Ne sönmek bilir
Ne de sahibini unutur.
Ben unutsam dünya unutur,
Ben söndürsem gece kararır,
Ama senin adın
Bendeki yerine
Hep geri döner.

Bu sözler biter belki,
Bu ömür de dolar bir gün…
Fakat bu sevdanın imzası
Hep aynı yerde durur.

Sevgili, ben Kul Ortak…
Ve sonunda
Bu yüreğin ardındaki yolcuyu
Unutma sevgili:
O yolcu benim…

KUL ORTAK