O Yitik Çocuğun Kalbini Taşıyorum Hâlâ

Hastane caddesin de okuduğumuz zamanlar
Seni hatırlayıp zihnime kazıdığım son aylar
Küheyla gibi çekip gittiğin, çaresiz bıraktığın
O yitik çocuğun kalbini taşıyorum hâlâ

Sensizliğin acısını gönderdiğinden beri
Sarardı yüreğimde ki bütün uçurtmalar
Karardı güneş, yel esmez oldu ufuklarım da
O yitik çocuğun kalbini taşıyorum hâlâ

Zemheriler geldi geçti sevdamın koylarında
Mahsur kalakaldım bu deniz feneri ortasında
Yelkensiz bıraktığın, uzaklardan baktığın
O yitik çocuğun kalbini taşıyorum hâlâ