O Yer Şiiri - Resul Üstün

O yerin orta yerinde
bir ben vardım,
bir sen vardın,
bir de onlar vardı.
çarmıhı aratmayan o yerde,
zehir zıkkımdı yaşamak.
Ama panzehir olmak için,
şarttı yaşamak.
Ben direndim,
sen direndin,
bizimle yaşam direndi.
Ve dünyanın en güzel çiçekleri,
bir bir yüreğimizde filizlendi.
Umut karanlıklar ardına gizlendikçe,
biz ısrarla izini sürdük umudun.
Delikanlıydık,
babacandık.
Cehennem ateşinin orta yerinde
namusun şah damarıydık.
Kopmadık,
kopamazdık.
Ve hiçbir zaman
sevgilere,
sevdalara
sıkılan kurşun olmadık.
Adımız avcıya çıksa da bir zamanlar,
ürkütmedik yaralı ceylanı.