Özge’ye ithafen Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Ne yazmak geliyor içimden,
Ne yaşamak umarsızca,
Kalem tutamaz oldu ellerim,
Ve aklım perişan!
Derbeder oldu hayatım,
Ve senin muhtaçlığında bir gün!
Esen rüzgardan umuyorum...
Gözümü kamaştıran o güneşten.
Bilmek istiyorum!
Tekrar uzanmak istiyorum çimlere,
Kalbime seni tutsak etmek istiyorum,
İstiyorum istiyorum da!
Gelmeni de istemiyorum!
Yalnızlığı hatırladım sayende!
O acımasız hançeri tam yüreğimde!
Öyle bir saplandı ki en derine!
Tatlıca acıyor bedenim ve ruhum....
Ya gel çıkar sar yaramı!
Ya da gel bastır derine!
Son nefesim senin elinden,
Gözlerim sana bakarken olsun!
Bil ki seni de unuturum,
Hiç zor değil (!)
Bi tavan bi ip yeter seni unutmaya,
Kurşunun tanesi olmuş 10 milyon!
En nihayetinde 5 para etmez adamım,
Biraz kötüyüm, biraz huysuzum,
Bolca ıssızım, sana yalnızım !
Kalabalık bir yalnızlığım var !
En iyi sen bilirsin ey ulaşılmaz!
İçimdeki sesleri,
Bitmek bilmeyen o derindeki yüzleri!
Gel tekrar sussunlar!
Biraz da ben bencil olayım gel!
Uyuştur beynimi,
Varlığımı hissedeyim,
Ve tut elimden nolur bir kere,
Bir kerecik olsun bak gözlerime,
Sarıl habersizce,
Kuşlar kıskansın,
Yerdeki yeni bitme çiçek kıskansın!
Bir kere geç karşıma!
Ve dem kalsın zamanın o ince çizgisinde...
Gözlerine son kez bakayım,
Ellerini son kez öpeyim,
Kokuna bir daha hasret kalayım,
İlkerim hep sonum olsun !
Bitir beni oracıkta,
Yık yerlere,
Desinler koskoca adam ne hallerde!
Duymam hiçbirini...
Gurursuzunum ben senin!
Varsın adam değil desinler,
Önünde onlarca şiir okumaya razıyım,
Bir ben varım bir sen!
Bi de müsade edersen sana olan,
Ufacık çocuksu bi sevdam!
Günler geçiyorda bu çocuk büyüyor,
Büyüdükçe durmak bilmiyor!
Varsın büyüsün!
Bir gün sarsın dünyayı büyüsü,
Ama sen, sen bak ona !
Senin ellerin değsin bu çocuğa,
Ve korkunca sana sığınsın,
Ağlayınca o ıslak gözler,
İlk seni arasın!
Varsın kırılsın kalbi!
Yine de sana gelince merhem ol ona!
Olur ya ben bugün varım yarın yokum,
Yetim kalmasın yavrucağız!
Ben bu yavrucağıza sevda dedim,
Sen de bi isim bul ona!
İsmiyle çağır onu!
Bir anne şefkatiyle sarmala!
Kokun, kolların sarsın bedenini!
Yalvarırım iyi bak ona!
Bana hep dik başlı derler!
Ukalalık yaparsın derler!
Ee tanırsın beni biraz öyleyimdir!
Başım dik halbuki!
Biraz da ego!
Canavar gibiyim!
Ne hallerse bu haller!
Bi sana gelince bitiğim!
Beni benden iyi bilensin!
Ve korktuğum,
Biriciğimsin...
Kokusunu bilmediğim!
Elini hiç tutamadığım!
Saçlarını hiç okşamadığımsın!
Ama uzaktan hissettiğimsin..!
Fırtına gibi sözlerin,
Bebek gibi gülüşlerin,
Adımı söylerkenki gözlerin!
Hepsinden önce ruhunu hissedişim...
Çok cahilim!
Ama sen cahilliğimin,
En güzel eserisin,
Yazmaktan bıkmayacağım şiirim!
Okumaktan vazgeçmeyeceğim kitabım!
Her şeyden önce en özlediğimsin...