O Suçlu Şimdi Evinde Can Sıkıntısından Y ...

acı var acı
yarının acısı
yarının o günlük rutininin karısı
tekrar eden aynılıkların aynası

‘bir günden iki tane satıyorlar’
dedi kadın spiker
ben de onun gözlerinde kaybola kaybola
izlediğim diziyi kaybettim

‘nerde bu aradığımız heyecan’
diye geziniyorsan dağlarda
bulutlarda
dışarıdan evine misafir olmaya gelen martılara
yemek hazırlamıyorsan
belki de sorun sensin

hayır!
sorun ben değil!
sorun beni bu hale sokan
deniz ve ayda!

suçluyu aradığımız zaman bizi polis sanıp içeri attılar
dışarı çıktığımızda artık insanların işe gitmediğini öğrendik
çünkü insanlık karar almış
“işler sıkıcıdır!
o yüzden eve bir akşam yemeği-“
hay
televizyon kesildi
ışıklar da gitti
peki internet?
o da yok
en sonunda yalnızız o zaman sen ve ben
ben ve sen
o ve onun ördekleri
hepimiz yalnızız biz bize

böyle gecelerde
yatağımı toplamadan uyurum

insanlığın bu hızlı değişiminde
el ve ayak sıkışmak da yasaklanmış
tam buna sevindiğimizde
dirsek çarpıştırma başladı
üzüldük
çünkü
bir insana değeceksen
ya çok öfkelenmeli
ya da
çok sevmelisin
o zaman bu dirsek niye?

insanlar panikte
panik yapma diyor rehberler
ama bilmiyorlar
paniksiz panik atak yaşanmaz
o yüzden biz de panikleyen panik atakçıları
baloya gitmeyi teklif ediyoruz

şimdi işler değişmiş
dünya kapanmış
evler dolmuş
insanlar bunalmış
e biz ne yapmışız?
hayatını bir suçluyu aramaya adamış
insan
suçlu sokağa çıkmayı bırakınca
kendi suçunu kimin aynasından görür acaba
yoksa aynasız mıdır artık

son olarak
heyecansızız
yarının gerçeği bize doğuyor
acı olan ise
suçlunun hala kaçak olması