O Son Kahve Şiiri - Mehmet Demiral

Ruhum o çaylandığımız termosun dibinde
Sevgim vardı çayların deminde
Sahi ne vardı o içtiğimiz son kahvede
40 yıllık hatırı olan kahve nerde
Aklım hâlâ durduğumuz son yerde

Sevgi için herşey değerde
Gidişin koyuyor beni derde
Bir gün aşklar biter de
Hatıralar kalır geride
Aklım hâlâ sessizliğinde

Gece lambaları yanmıyor bu şehirde
Gökyüzüne de bakmıyorum çünkü sen ordasın bulutların üstünde
Ben ise 7 kat yerin dibinde
Düşünceler içinde derinde
Boş hâlâ kimse oturmuyor yerinde
Aklım hâlâ bulutları seyredişimizde

Yazılmış herşey kaderde
Sevinçte var hüzünde var kederde
Kulun bilmediğini Allah bilir de
Bize gösterir ya burda yada mahşer de
Aklım hâlâ bizi bekleyen hayırda şerde