O Son Bakışın Şiiri - Deniz Gece Mavisi

O Son Bakışını Unutamıyorum
Hani kuzular anasından,
Et kemikten,
Yara deriden ayrılır ya...
Öyle soğuk,
Öyle acı,
Öyle çaresiz...

Sen öğretmiştin bana,
Bazen gidişlerin mecburiyetten olduğunu.
Ama senin gidişin, benim bitişimdi.
Görmedin,
Ve sen gittin.

Avuçlarımda soldu çiçekler,
Ceplerime doldurup hasreti,
Dudaklarıma dolayıp seni,
Sustum.
Ve sen çarpıp kapıyı çıktın yüreğimden.
Sanma ki çok kolay oldu;
Önce ellerim dondu, "Dur gitme!" deyip tutamadım.
Sonra ayaklarım koptu, peşinden koşamadım.
Dilim çürüyüp düştü yerlere,
"Gitme, sevgilim!" diyemedim.
Ve sen gittin.

İçimde can verdi kelebekler,
Kan gölüne döndü umutlarım.
Sigaramdan derin bir nefes çekip ağladım;
Ağladı yer, gök, yıldızlar...
Geceye düştü feryatlarım.
Gitme desem, kal desem, kalır mıydın sevgilim?

Şimdi yokluğunla açılan yaralara ilaçlar arıyorum;
Hiçbir bant, hiçbir sargı bezi saramıyor açtığın derin yaraları.
Kan damlıyor bileğimden, kan...
Gözkapaklarımda jilet izleri,
Dudağımda neşter yarası.
Yüreğim bin bir parça...
Söyleyin, var mı bir hal çaresi?
Bu aşk yarası...
Ne kesip atabiliyorum
Ne de sarabiliyorum.

Dermansız dertlere düştüm,
Çırpındıkça batıyorum.
Saçlarımda ayrılık,
Ellerimde yalnızlık... Gidiyorum.
Senin olmadığın yerlere,
Sen kokmayan çiçeklere...
Gidiyorum.
Sokağın kaldırım taşlarına emanet edip gözyaşlarımı,
Usulca, ağır, yorgun gidiyorum.

Hadi, dur desene!
Çeksene beni kendine, sarılsana!
"Sen benimsin, gidemezsin!" desene...
Bak, avuçlarım boş,
Ellerimde parmak uçlarının izi.
Gözümde o son bakışın,
O son gülüşün...
Gidiyorum.

Kalbimi bir konteynere,
Aklımı bir akıl hastanesine,
Ve seni Allah’a emanet edip gidiyorum.
Gitmeler birikmiş avuç içlerimle,
Gidiyorum.

Hadi, kır kalemi, hâkim bey!
Ben sonuma adım adım gidiyorum.
Ağlama sakın sevdiğim,
Duyarsam ki ağlamışsın,
Mezarımı deler gelirim.
Gidiyorum.
Madem sensiz dünya haram bana,
Ben helalime gidiyorum.
Aç kollarını kara toprak,
Ben geliyorum, aç kollarını...
29.12.2024 14:18